مقدمه
هنر مدرن محصول تفکر مدرن و پاسخی زیبایی شناختی به ضروریات‌ آن است. در فضای هنر مدرن همیشه خصلت عمل گرایی بارز بوده و همواره پیشنهادات نظری منجر به عمل می‌شدند.
هنر مدرن پدیده‌ای سیال است که هنگام تولد آن مشخص است ولی دوره افول آن نامشخص، ما هرگز از مدرنیسم گذر نکردیم و نخواهیم کرد هر چند که صحبت از دوران پسامدرن می‌شود و کماکان ما شاهد تسلط هنر مدرن و قواعد زیبایی شناختی اش در عرصه هنری جهان به خصوص جهان غیر غربی هستیم.
هنر مدرن چیست؟ شاخصه هنر این دوران نگاه درونی و ساختاری به خود هنر می‌باشد. به عنوان مثال سزان که پدر هنر مدرن شناخته می‌شود تجزیه و تحلیل فرم و ترکیب اشیاء مد نظرش بودند، موضوع کارهایش به جای مصائب انسانی و اجتماعی منظره وطبیعت بی جان بود. از منظر مدرنیست‌ها پرداختن به مسائل و دغدغه‌های جهان بیرون، وظیفه ادبیات است: شأن نقاشی بالاتر از آن است که صرفاً دریچه‌ای به دنیای خارج باشد. این باور سبب پدید آمدن سبک هایی چون: کوبیسم، کنستراکتیویسیم، فوویسم و نئوپلاستیسیسم شد. و نقطه اوج این دوران نقاشی آبستره بود .
از رویکردهای مهم نقاشی در هنر مدرن مطرح شدن” هنر برای هنر” است. شاید در دهه ۱۸۶۰ با نمایش تابلوی المپیای ادواردمانه، لحظه‌ای بود که نقد هنر مدرنیستی پدید آمد و مسائلی چون سنت گرایی و پیشرو بودن برای هنرمند آن دوره مطرح شد.
ضربه قلم‌های سریع و مکاشفات ماهوی امپرسیونیست‌ها در نور و رنگ بعدها در تجربه پست امپرسیونیست‌ها همانند پل سزان، ونسان ون گوگ و پل گوگن قوام یافت.